Teksten - Lila Cortina

zusje zusje wil je weten waar ik dikwijls aan denk? zusje luister, dit is een geschenk ik zag amandelbomen bloeien wel duizend in een vallei ik dacht de hemel, zusje ik dacht, de hemel roze bloesems troffen mij, zo onverwacht en voor mijn ogen lag een verborgen paradijs, diep in mij een verborgen paradijs, diep in mij zusje wil je weten wat ik nog heb gezien in jouw tuintje van nog geen tien op tien zag ik jou tussen wel duizend potjes bloemen en al de poezen zo blij ik dacht de hemel, zusje alweer de hemel ze troffen mij, de bloemen en de poezen en jij zo speels als een kind, als het zondagskind in mij diep in mij als het zondagskind in mij, diep in mij zusje, ik weet dat je met niemand praat je lacht verlegen als men jou iets vraagt niemand spreekt met minder woorden dan jij  niemand die liever zwijgt in jouw hart wonen jouw poezen in dat van mij, een vallei vol eeuwige bloesems en kijk, daar komt het licht op, daar komt het  licht op lieve zusje van mij, daar komt het witte licht op, lieve zusje van mij diep in mij, diep in mij morfeus 'k lag in de armen van Morfeus en was op weg naar Budapest 'k kreeg een lift net buiten Wenen van een meisje in een Mercedes ze toonde mij haar navel en de bergen in het noorden de zoute zee in 't zuiden, als was ik Mozes ze ging open 'k lag in de armen van Morfeus op blote voeten naar Cadzand in Lapscheure stopt een Tsjechische Trabant twee Poolse vissen vragen mij in gebroken  Nederlands wil je met ons zwemmen, we zijn op weg naar een strand ach mijn beste god Morfeus laat mij dromen iedere nacht geef mij een frisse kop voor elke nieuwe dag want als je hele nachten wakker ligt worden je hersenen zo moe je zorgen veel te groot en da's niet goe nie goe voor 't kopke 'k lag in de armen van Morfeus, in een hangmat het was nacht miljoenen sterren aan de hemel ik zag veel meer wit dan zwart en toen kwam de ochtend gloren, met een kolibrie zo'n helikoptervogel, hij zoog de nectar tot in  mijn fantasie ach mijn beste god Morfeus mijn klein Griekje van de nacht geef mij een frisse kop voor elke nieuwe dag want als je hele nachten wakker ligt worden je hersenen zo moe je zorgen veel te groot en da's niet goe nie goe voor 't kopke vreemd de dag ruikt weer naar regen naar die wolkbreuk in jouw hoofd  ik kan je niet meer volgen naar jouw zin  is ‘t goed, of fout, weet ik niet, maar ’t is vreemd de nacht in tot half zeven met wie is om het even gestreeld door mooie meisjes niettemin is ’t goed, of fout, weet ik niet, maar ‘t is vreemd wat moet ik dan beginnen, moet ik jou dan verzinnen?  jij, het lot dat ik nooit had vermoed wie kan jou winnen? jij bent al die godinnen jij, jij bent bitter-zoet de stap naar verder leven dwalen tot het dwaallicht dooft hier een bloem en daar een eenzaam bed  is ’t goed, of fout, weet ik niet, maar ’t is vreemd waar spoel ik aan, aan welke kust? in volle zee vind ik geen rust je daagt aan elke horizon kyrie eleison casino van Oostende bij het casino van Oostende aan de rand van mijn land komen de woorden voor vandaag ze sluipen door mijn hand langs het casino van Oostende als vliegers in de wind waaien de woorden voor vandaag ik volg ze, ik volg, ik volg ze als een kind de parachutistjes, ze komen eraan briefjes van goden zonder naam komen ze bij mij? ik zie ze zo graag ’t zijn de woorden, ’t zijn de woorden minnaressen voor vandaag boven ’t casino van Oostende landen ze zachtjes op mijn blad soms zoute druppel, schot in de roos of in een lach daar bij ’t casino van Oostende openen mensen een nieuwe eeuw ik doe geen wensen want ik geeuw bij het casino van Oostende sterren verzuipen in de nacht wordt het een eeuw zonder ellende? zonder absinth en Marie-Jeanne? want jij ging weg ik heb wel heel lang zitten wachten ‘k heb zitten wachten tot je toch niet kwam nu schuim ik de straat van lichte meisjes jij, jij ziet me toch niet staan de neon flikkert in de wonde de stank van de stilettobaan nee moeder kijk niet, nee moeder kijk niet, ze heeft me zot gemaakt en alles is gezegd onder de maan je hart liet los, ik liet het gaan,  jij was niet voor mij, ik niet voor jou de dageraad bracht ons geen zon we zagen niet wat er nog kon ik was geen Romeo, ik had het zo koud,  want jij ging weg, want jij ging weg waarom denk ik dat je huilt? ik was een dorp en jij een stad met een traan lijm je geen liefde mijn hart is geen Stalingrad je kan jezelf blijven bedriegen een rolletje in een klucht je kan jezelf blijven beliegen wil ik je nog terug? Simona Simona, Simona martelares Simona, Simona middelares je wil niet met mij vliegen kom dan bij mij zitten in de tuin vertel nog eens van de jaren  van liefde en fortuin van liefde en fortuin Simona Simona, Simona mama Simona, liefste van papa veel te vroeg verloren alle dagen aan gedacht ik zie nog altijd in jouw ogen dat hij ergens op jou wacht dat hij ergens op jou wacht Simona vrouw van weinig woorden portootje op zondag vrouw van Scheldeboorden maar die foto van je meisjeslach daar aan de zee ik denk in Heist met jullie twee ik denk in Heist Simona de koningin van Spanje de koningin van Spanje en Columbus Cleopatra en Marcus Antonius lachen met wat staat er op de doos samen rimpels krijgen heeft iets moois want rumba, tango, wals en foxtrot cha cha, dans je met z’n twee we draaien al eeuwen rond elkaar tot morgen schat, auf Wiedersehen in je hoofd dans je alleen in haar blik een vermoeden van gevaar ach hij heeft schouders als een evenaar aan de oevers van de Nijl of in Krimpen aan de Lek we hebben allemaal een blinde vlek water, vuur, zon en regen eb en vloed, niets houdt ons tegen we draaien al eeuwen rond elkaar het verdict valt als een steen in je hoofd dans je alleen want rumba, tango, wals en foxtrot cha cha, dans je met z’n twee we draaien al eeuwen rond elkaar het verdict valt als een steen in je hoofd dans je alleen melkwitte morgen en de wind waait wolken weg en ik wil daarboven zijn en de wind waait wolken weg en ik wil daarboven zijn en de zon die weet niet en de zon die weet niet en de zon die weet niet dat ze soms eens verdwijnt en een kind zaait onderweg en het wil een wonder zijn en een kind zaait onderweg en het wil een wonder zijn en de wonde weet niet en de wonde weet niet en de wonde weet niet dat ze morgen verdwijnt en de wind waait wolken weg onder stroom een engel ziet me en volgt me op m’n vlucht er zit een engel tussen mij en blauwe lucht durft hij me vertellen dat ik hier verloren loop tussen wil en tussen droom altijd onder stroom  een vuur onder m’n voeten drijft me driftig voort ik ben een man tussen het vuur in en de zon zal ik verschroeien nog voor ik ergens kom zeg me nu, zeg me waarom sta ik altijd onder stroom ‘k zie de herten lopen  ‘k ben net zo bang als zij Johannes wil me dopen want dan komt het goed met mij maar wat doe ik met mijn vleugels? hang ik ze aan een boom? ik neem geen speed of coke toch sta ik altijd onder stroom salvador Julie blies ronde wolkjes door haar lippen die gingen vliegen in een zachte bries op Itaparica, in Cacha Pregos zochten we samen naar de kers in Martini’s Julie zei ik zag wel duizend blauwe visjes die samen vlogen boven het water ik zag z’als regendruppels landen in de oceaan, twee tellen later kom met mij mee naar Salvador naar de oude binnenstad naar de Pellorinho, capoeira, dansen, heel de nacht kom met mij mee naar Salvador maar er was geen boot die dag en op een eiland is dat overmacht boven ons hoofd, een dak van licht we rookten en we dronken, aten kokos en zelf gevangen vis de kleine beer zocht naar zijn plek ja sterren kampen daar wel meer met plaatsgebrek refrein + kom met mij mee naar Salvador naar de oude binnenstad naar de Pellorinho, capoeira, dansen, heel de nacht kom met mij mee naar Salvador maar er was geen boot die dag ja zelfs in de hemel is het ook weer wat maar hemel mag ik zeggen wie ik mis? ’t is Julie, die nu zelf een wolkje is klein konijn ik breng je fijne worteltjes, iedere dag en de koffie zal er staan we gaan samen naar de cinema, de zondag en ik werk mijn leven lang met een stille lach, ook de zaterdag mijn klein konijn, kom terug mijn hart doet pijn kom spring in mijn refrein, en zing nog eens je melodie ze klonk zo fijn, zoals jij ze zong op het puntje van je tong en asjeblief, vergeet me niet en ik bouw ons een nieuw huis, met een groot bad waarin je kleine konijntjes wast ik vertel een mooi verhaal, iedere nacht maar op een dag vlak na ’t ontbijt kies jij het hazenpad, naar de konijnenstad lieve lieve lieve lieve klein konijn ik wil weer jouw rammelaar zijn los van onze schelp liefde meet zich niet in uren samen in een slot ze krijgt geen adem tussen muren ze volgt het liefst haar eigen kuren, haar eigen lot in een hemel of een hel vroeg of laat moet het gebeuren je kruipt uit je schelp eens je groot bent, word je klein je weet niet waar je moet zijn alweer in een station alweer een trein die naar een vage liefde leidt  in een hemel of een hel vroeg of laat moet het gebeuren je kruipt uit je schelp moeder hoor je mij nog schreeuwen?  of moeder, zit je al te ver?                          moeder hoor je mij nog schreeuwen?  los van onze schelp                                 moeder jouw weg was niet de mijne ik ben nog altijd op de dool  en je beeld wordt telkens kleiner woon ik nog altijd in jouw oog? ik was je parel, jij mijn schelp nu kijkt de tijd zo onbewogen alsof het bloeden is gestelpt