Nils DE CASTER - Bruno DENECKERE – DEREK met ‘Planet Waves’ (DYLAN hommage) in Arscene te Hansbeke op donderdag 13 mei 2010: DYLAN IN 3D!
Over de zin of onzin van hommages en tributes kan druk gepalaberd worden, maar men moet de drie D’s achter het ‘Planet Waves’ project meegeven dat ze hun stof goed kennen. Al in 1991 brachten ze een eerste Dylan hommage. In de vorige jaren was er een flink uit de kluiten gewassen project waar Nils De Caster, Bruno Deneckere en Derek (alter ego van Dirk Dhaenens) lering uit getrokken hebben. Voor zover nodig, want dat was ook al een copy book hulde aan Robert Alen Zimmerman, of met zijn Joodse naam Shabtai Zisel ben Avraham, het fenomeen uit Duluth, Minnesota. Dit programma is een uitgekiende en goed gebalanceerde totaalvisie op Dylan-de-songsmid, met oog voor zowat alle aspecten van zijn kunst. Vermits het trio rasmuzikanten hun onderwerp hebben opgegeten, kregen we de songs voorgeschoteld in een uitvoering van een niveau dat, als we even oneerbiedig mogen zijn, Zijne Slordige Hoogheid zelf meestal niet haalt op een Bühne. Dylan zoals Dylan moet klinken, hoorden we een paar keer zeggen, maar dat is een kwestie van smaak, natuurlijk, en voor de die hard fans zelfs een onmogelijkheid. Dylan is nu eenmaal God.
‘Planet Waves’ is een prachttitel voor een programma als dit (voor die naam werd de release zelfs veertien dagen uitgesteld, want ze ging eerst ‘Ceremonies Of The Horsemen’ heten, maar Dylan veranderde in extremis van idee), maar veel had de inhoud van wat we die donderdag 13 mei te horen kregen in de brandnieuwe zaal Arscene, een grote luxe voor het kleine Hansbeke, niet van doen met de plaat, die Dylan met The Band opnam. Het begon allemaal wel met de opener van ‘Planet Waves’, ‘On A Night Like This’ en het eindigde zoals het moest, namelijk met het pronkstuk van de LP uit 1974, ‘Forever Young’, dat op ‘Planet Waves’ zelfs in twee totaal verschillende versies te vinden is. Dat er voor de rest echter weinig te horen was uit de plaat, op ‘Wedding Song’ (zie verder) en ‘Hazel’ na, komt ook al overeen met de realiteit: op de ‘Planet Waves’ toer van zesendertig jaar geleden (voor het eerst sinds 1966 weer met The Band) duurde het niet lang of Dylan had alle nummers van de LP gedropt, op, u raadt het, ‘Forever Young’ na. Op de bijpassende live plaat ‘Before The Flood’, ook nog uit 1974, vind je zelfs totaal géén materiaal van het nochtans commercieel succesvolle en kritisch vrij goed ontvangen ‘Planet Waves’!
Maar bon, dat is een detail. Het trio heeft gezorgd voor een evenwichtig programma. Om de pret niet te drukken geven we hier geen volledige speellijst, want er valt veel te ontdekken. Wat opvalt is het evenwicht in de songkeuze: rap naast traag, alom bekend naast schier onbekend, literaire tekst naast hoge meezingfactor, serieus naast kolderesk. Wat dit laatste betreft, op zo’n hommages is er zelden plaats voor de absurdistische, surrealistische, humoristische Dylan vol zelfspot. Dat is hier wel het geval in het zeer gevarieerde eerste deel. Prachtig gekozen in die zin zijn uiteraard ‘Most Of The Time’ (uit ‘Oh Mercy’, 1989) en ‘Romance In Durango’ (uit ‘Desire’, 1976) In het tweede deel, doorgaans bestaande uit het langere werk (als ‘A Hard Rain’s Gonna Fall’ uit ‘Freewheelin’ Bob Dylan’ uit 1963 en ‘Hurricane’ uit ‘Desire’), was er een hilarische uitvoering van ‘Leven Na De Dood’, de vertaling van Freek De Jonge van ‘Death Is Not The End’ (van ‘Down In The Groove’, 1988), met toevoeging van een handvol strofen (waarvoor onder anderen de soortnaam ‘Minnesoot’ werd uitgevonden)
Het exclusief Gents gezelschap was op nog andere manieren grappig: aftellen ging steevast volgens de manier waarop de Buffalos van A.A. Gent het ‘gehate’ Club uit Brugge versloegen: ‘6-2-6-2’! En minstens drie songs werden opgedragen aan Brugse keeper Stijn Stijnen die zich na de match misdragen zou hebben. Daaronder ‘License To Kill’ (uit ‘Infidels’, 1983)! Een volgende keer gaan de ‘gekkers en stekkers’ wel weer een andere toer op, gelinkt aan de actualiteit. Opvallend is ook de versie van ‘Oorlogsgeleerden’, vertaling in het Aantwaarps door Wannes Van De Velde van ‘Masters of War’ (op ‘De Nomaden van de Muziek’, cd uit 2000 samen met Roland): uiteraard zingt Nils De Caster het in het…Geints! De Caster is overigens voor velen de ‘verrassing’ van het gezelschap, al bleek al bij de vorige hommage dat hij een uitstekend zanger is naast een multi-instrumentalist, met een enorme bekwaamheid op viool, mandoline (mandocello), lap steel en akoestische gitaar.
Bruno Deneckere hield het op elektrische gitaar, Derek op diverse akoestische exemplaren. Dat beiden uitmuntende zangers zijn, is al lang geweten, dat de drie een paar keer uithalen in Eaglesachtige harmonieën (‘Sign Language’, ‘Lily Of The West’, traditional uit ‘Dylan’, 1973) is leuk meegenomen. ‘Choisir c’est renoncer’, zegt het spreekwoord: vandaar wel ‘Hurricane’, maar geen ‘Sara’ uit datzelfde ‘Desire’; wel ‘Most Of The Time’, maar dan niet ‘What Was It You Wanted’ wegens gelijkaardig in de ironie of geen ‘Everything Is Broken’, omdat het op de vorige tribute al aan bod kwam. Maar geen nood: er zijn twintig Dylan songs verwerkt in deze hommage en de heren hebben, via de vorige beurt en via hun levendige interesse in het verschijnsel Dylan, meer songs in de vingers, zodat ze kunnen uitwijken als zich dat aandient. Je hoort even goed de spraakwaterval van ‘Subterranean Homesick Blues’ (uit ‘Bringing It All back Home’, 1965), een op zeer veel applaus ontvangen ‘Lay Lady Lay’ (uit ‘Nashville Skyline’, 1969), als album track ‘Summer Days’ (uit ‘Love And Theft’, 2001) of ‘Mighty Quinn’ dat Manfred Mann in 1968 tot wereldhit maakte, maar dat Dylan het jaar daarvoor schreef als ‘Quinn The Eskimo (Mighty Quinn)’, doch zelf pas later in diverse live versies uitbracht… Het programma biedt dus voor elk wat wils, dus.
Twee opmerkingen nog: ‘Wedding Song’ (uit ‘Planet Waves’) werd door Tom Wolf gezongen op de trouw van Derek in 1994 in Leffinge. Dirk was zichtbaar ontroerd toen hij de song bracht, maar dat had evenzeer te maken met het debuut van…zoon Vito Dhaenens die een uitstekende beurt maakte in een krachtig en zuiver gezongen ‘Tangled Up In Blue’ (enige nummer uit ‘Blood On The Tracks’) Vermits de familie in Hansbeke woont, raadt men de enthousiaste reacties op deze prestatie. A Star is born! Pa Derek dankte zoon Vito met een stomend ‘Hurricane’. Maar we vrezen dat u de tussenkomst van zoonlief bij de volgende uitvoeringen van de hommage zal moeten missen… U vind de data hiervan overigens op de sites www.brunodeneckere.be en www.derekmusic.be . Er is dus nog leven voor de dood!
Antoine Légat (17 mei 2010) |